W sercu lodowatej kanadyjskiej Arktyki, Na północ od północy zaskakuje swoją umiejętnością opowiadania ciepłej, ludzkiej historii głęboko osadzonej w kulturze Inuitów. To pierwszy oryginalny kanadyjski serial wyprodukowany przez Netflixa, który przenosi nas w rzadko eksplorowane rejony narracji głównego nurtu. Jego natychmiastowy sukces potwierdza stała obecność w TOP 10 najchętniej oglądanych seriali na Netflixie oraz doskonały wynik 100% na Rotten Tomatoes. Ten nieoczekiwany sukces podkreśla, że naprawdę warto zwrócić uwagę na tę produkcję.
Oto nasza recenzja, odkrywająca mocne strony zaskakującego miniserialu z najzimniejszego miejsca na ziemi. [Zwiastun na dole]
► TUTAJ znajdziesz wszystkie nasze recenzje!
Zróbmy krok wstecz
Przyjrzyjmy się bliżej realistycznemu mikroświatowi stworzonymu przez intrygującą fabułę: osadzoną w fikcyjnym Ice Cove, inspirowanym Iqaluit (stolicą Nunavut). Serial śledzi losy Siaji, młodej kobiety Inuitki, która po rozstaniu z mężem próbuje odbudować swoje życie z córką. Na północ od północy eksploruje takie tematy, jak tożsamość, przynależność i emancypacja kobiet, zachowując lekki, ironiczny i pełen szacunku ton.
Nasza recenzja
Prawdziwą siłą Na północ od północy jest zdolność do przekształcenia małej społeczności z Koła Podbiegunowego w żywe lustro uniwersalnych tematów, takich jak tożsamość, macierzyństwo, miłości, rany kolonialne, dynamika rodzinna i więzi społeczne. Miniserial jest oryginalnym dziełem, ale silnie inspirowanym doświadczeniami i kulturą Inuitów. Stworzony przez Stacey Aglok MacDonald i Alethea Arnaquq-Baril, obie Inuitki, jest aktem miłości do często ignorowanej społeczności. Na północ od północy to mały klejnot, który unika egzotyki, oddając Arktykę jako żywe miejsce pełne kontrastów.
►Przeczytaj także: Miłość, tajemnice i konflikty w Teksasie: odkryj ,,Ramson Canyon”
W serialu szczególnie uderza autentyczne przedstawienie kultury Inuitów oraz równowaga między humorem a emocjonalną głębią. Jakość wizualna i wybór kręcenia w rzeczywistych plenerach są dodatkowymi atutami. Reżyseria skupia się na pokazaniu izolacji jako stanu egzystencjalnego, ale także odporności jako formy piękna. Historia opowiedziana jest delikatnie, choć niebanalnie, z ironią, czułością i szczerością.
Recenzje krytyków
Jak już wspomniano, miniserial osiągnął wyjątkowy wynik na Rotten Tomatoes, a także IMDb przyznaje jej doskonałe 7,8/10. Recenzje na Metacritic również są pozytywne, z wynikiem 78%. Na polskim Filmwebie przyznano serialowi 6,3/10.